Powitanie i wprowadzenie (około 5 minut)
- Powitanie w kole: opiekun zaprasza dzieci do usiadania w kręgu, śpiewa krótką piosenkę powitalną (prosty motyw, powtarzalny refren).
- Wprowadzenie tematu: pokaz dużego obrazka albo modelu arbuza; opiekun pyta prostymi zdaniami: "Co to za owoc?" i nazywa kolory (zielony, czerwony, czarne pestki).
- Krótkie wprowadzenie emocji: opiekun pokazuje trzy proste buźki naklejone na kawałkach papieru (uśmiech, smutek, zaskoczenie) i mówi: "Arbuz może być szczęśliwy, smutny lub zaskoczony" — dzieci powtarzają nazwy emocji.
Część główna (50 minut)
-
- Eksploracja sensoryczna arbuza (10 minut)
- Pokrojone plasterki arbuza ułożone na talerzykach dla dzieci (każde dziecko ma swój mały kawałek). Opiekun zachęca do patrzenia, dotykania, wąchania i (jeżeli placówka przewiduje) smakowania.
- Rozmowa: opiekun pyta: "Jak arbuz wygląda? Jak pachnie? Czy smakuje słodko?" — zachęcanie do prostych odpowiedzi.
-
- Zabawa lusterkami: naśladowanie emocji (10 minut)
- Każde dziecko otrzymuje małe lustereczko (lub stoi przed lustrem). Opiekun pokazuje jedną z arbuzowych buziek (uśmiech, smutek, zaskoczenie) i dzieci naśladują wyraz twarzy, patrząc w lustro.
- Opiekun nazywa emocję i prosi dzieci, by pokazały, kiedy czują się tak (np. "Kiedy jesteś szczęśliwy?"), dając kilka prostych przykładów.
-
- Tworzenie "arbuzowych buziek" — praca plastyczna (15–18 minut)
- Materiały: połowy papierowych talerzyków pomalowane na czerwono i obramowane zieloną farbą (albo gotowe papierowe plastry arbuza), duże czarne naklejki jako pestki, kolorowy papier na oczka i usta, mazaki.
- Dzieci malują/odciskają gąbką czerwony środek arbuza i naklejają duże czarne „pestki”. Następnie wybierają naklejki lub rysują oczka i usta, tworząc wyraz twarzy (uśmiechnięty, smutny, zaskoczony).
- Opiekun rozmawia z każdym dzieckiem o wyborze buzi: "Dlaczego twój arbuz jest taki?" — wspieranie słownictwa emocji.
-
- Krótka historyjka ruchowa "Co czuje arbuz?" (7–8 minut)
- Opiekun opowiada prostą, krótką historyjkę o małym arbuzie, który rano był smutny, potem spotkał przyjaciela i stał się szczęśliwy. Przy każdym fragmencie dzieci ilustrują ruchem odpowiednią emocję (np. opuszczone ramiona dla smutku, podskok dla radości, szerokie oczy dla zaskoczenia).
- Zachęcanie do prostych wypowiedzi: "Jak arbuz się czuł?" — dzieci odpowiadają jednym słowem.
-
- Zabawa społeczna "Podaj kawałek arbuza" (5 minut)
- Dzieci siedzą w kręgu; opiekun podaje miękki, pluszowy arbuzik lub papierowy plaster. Dziecko, które trzyma arbuzik, mówi (lub opiekun pomaga) jedną krótką rzeczą, która je uszczęśliwia (np. "Lubię mamę"). Potem podaje arbuzik dalej.
- Gra kładzie nacisk na dzielenie się oraz krótkie wypowiedzi o pozytywnych odczuciach.
-
- Piosenka i ruch pożegnalny (w ramach części głównej, około 5 minut)
- Krótkie powtórzenie prostej piosenki o arbuzie z ruchami (klaskanie, pokazanie uśmiechu, machanie ręką), powtarzanie refrenu przez dzieci.
Zakończenie i podsumowanie (5 minut)
- Krótkie omówienie: opiekun pokazuje gotowe "arbuzowe buzie" dzieci i prosi, by każde dziecko pokazało swoją buzię i nazwęło emocję (opiekun pomaga przy potrzebie).
- Pozytywne podsumowanie: opiekun chwali każde dziecko za udział i przypomina, że emocje są różne i wszystkie są ważne.
- Pożegnanie: wspólne, krótkie pożegnanie piosenką i przekazanie informacji rodzicom o tym, co dzieci robiły.