Powitanie i wprowadzenie (około 5 minut)
- Powitanie grupy: opiekun wita każde dziecko po imieniu, zaprasza dzieci na dywanik.
- Krótka piosenka powitalna (15–20 s) i klaśnięcie rytmu — zachęta do reakcji werbalnej.
- Wprowadzenie tematu: opiekun pokazuje obrazek z napisem „Prima Aprilis” i mówi prosto: „Dzisiaj pobawimy się w śmieszne głosy i śmieszne buzie!”.
- Rozgrzewka głosowa (ok. 1 min): opiekun pokazuje karty ze zwierzątkami (kot, pies, krowa, kaczka) i prosi dzieci, by naśladowały dźwięki; raz normalnie, raz „śmiesznie” (wyższy/węższy głos).
Część główna (20 minut)
Zabawa 1 — „Kto to mówi?” (ok. 6 minut)
- Materiały: pacynki/laleczki lub maskotki, karty obrazkowe ze zwierzakami i przedmiotami.
- Przebieg: opiekun używa pacynki, mówi zdanie w normalnym i w zabawnym głosie („Miau, kto to mówi?”). Dzieci wskazują kartę lub powtarzają dźwięk. Następnie zaprasza jedno dziecko do krótkiego naśladowania.
- Wariant: opiekun ukrywa pacynkę za plecami i pyta „Gdzie jest kotek?” — dziecko wskazuje obrazek (proste rozpoznawanie).
Zabawa 2 — „Śmieszne chustki” (ok. 6 minut)
- Materiały: kolorowe chustki/apaszki, krótka wesoła melodia.
- Przebieg: dzieci trzymają chustki i poruszają nimi do rytmu: falują, rzucają delikatnie do góry, zakrywają głowę jak „czapka”. Opiekun nazywa ruchy i kolory: „Pomarańczowa chustka frunie jak motyl!”. Zachęca do krótkich komentarzy dzieci („frunie”, „tańczę”).
- Cel dodatkowy: zmiana tempa — szybko/wolno (ćwiczenie kontroli ruchu).
Zabawa 3 — „Moja śmieszna buzia” — mini-plastyka i lusterko (ok. 8 minut)
- Materiały: kartonowe koła (twarze) lub duże arkusze papieru z narysowanymi okręgami, naklejki (oczy, nosy, usta), pre-cut elementy z papieru, małe lustereczko, kredki.
- Przebieg: każde dziecko otrzymuje kartonową twarz i wybiera elementy, by zrobić „śmieszną buzię” (np. jedno oko wyżej, uśmiech do góry nogami). Opiekun pokazuje przykłady i nazywa elementy. Po wykonaniu dzieci patrzą w lusterko i robią taką buzię, nazywając uczucie/odczucie (np. „śmieszna”, „zaskoczona”). Opiekun zachęca: „Pokaż, jak wygląda twoja buzia — powiedz jedno słowo”.
- Alternatywa: dla młodszych dzieci użyć naklejek, by minimalizować trudność manipulacji.
Zakończenie i podsumowanie (około 5 minut)
- Krąg podsumowujący: opiekun pokazuje przykładowe prace i prosi 2–3 dzieci, by powiedziały jedno słowo o swojej buzi (np. „śmieszna”, „duży nos”).
- Krótka wyciszająca piosenka pożegnalna (15–20 s) i klaszczące pożegnanie.
- Zachęta do pokazania pracy rodzicom przy odbiorze.