1. Powitanie i wprowadzenie (ok. 5 minut)
- Zgromadź dzieci w kręgu na dywanie. Opiekun kuca na wysokości dziecka.
- Powitanie piosenką (krótka, znana dzieciom melodía lub improwizowana: „Cześć, cześć, witamy się” z klaśnięciami). Zachęć dzieci do klaskania i kołysania.
- Pokaż 3–4 duże, laminowane karty emotikon (uśmiech, smutek, zdziwienie, senność). Powiedz krótko: „To są buźki — pokażę Wam buźkę szczęśliwą. Jaką masz dziś buźkę?” — czekaj na reakcję: uśmiech, gest, głos.
- Zapowiedz krótko zabawy: „Będziemy dotykać, malować i robić buźki”.
2. Część główna (50 minut)
Uwaga organizacyjna: podziel dzieci (jeśli grupa większa) na małe grupy 3–5-osobowe, prowadząc rotacje. Każda stacja trwa około 10 minut; między stacjami 1–2 minuty na zmianę. Dorosły przy każdej stacji pokazuje, nazywa i modeluje zachowania.
Stacja A — Sensoryczny basen „Miękkie i gładkie” (ok. 10 min)
- Przygotuj płytką tackę z ugotowanym, chłodnym makaronem (duże muszle lub penne) oraz dużymi piankowymi kółkami i miękkimi tasiemkami.
- Zachęć dzieci do wkładania rączek, przesypywania makaronu, dotykania pianki i tasiemek. Mów: „To jest mięciutkie. A to jest gładkie?” i nazywaj reakcje dziecka.
- Cel: doświadczanie różnych faktur, reakcje sensoryczne, obserwacja wyborów dotykowych.
Stacja B — Wodny teatr emotikon (ok. 10 min)
- Duża płaska taca z niewielką ilością wody i kilku dużych, laminowanych emotikonów pływających (przytwierdzone do lekkiego, bezpiecznego podłoża) lub zamknięte, szczelne woreczki sensoryczne z żelem i obrazkiem emotikony.
- Dzieci dotykają wody, przesuwają pływające buźki i wskazują, którą lubią. Opiekun nazywa: „To jest buzia wesoła — zrób taką buzię” i modeluje gest.
- Cel: stymulacja dotyku wody, koordynacja ręka-oko, rozpoznawanie obrazków.
Stacja C — Malowanie stempelkami „Robimy buźkę” (ok. 10 min)
- Przygotuj duże papierowe talerzyki (lub papier A3), piankowe pieczątki/płaskie gąbki zamoczone w zmywalnych farbach, duże samoprzylepne oczy i gotowe piankowe uśmiechy/kształty.
- Dorosły pomaga dziecku przy stemplowaniu obwodu talerzyka, a następnie wspólnie doklejają duże oczy i uśmiech – dziecko pokazuje, wybiera element i naciska stempel.
- Cel: rozwój motoryki małej (chwyt, nacisk), ekspresja twórcza.
Krótka wspólna zabawa muzyczna „Emotikony w ruchu” (ok. 10 min)
- Zbierz dzieci w kręgu. Zagraj prostą piosenkę/podkład rytmiczny (tamburyn, grzechotka). Prowadzący pokazuje jedną emotikonę i prosi, by dzieci naśladowały: uśmiech = podskok z rączkami w górę, smutek = ramiona do dołu i powolne kołysanie, zdziwienie = szerokie oczy i dłonie przy policzkach.
- Zachęcaj do wydawania dźwięków (ha, oo, ooo), klaszcz i powtarzaj krótkie frazy.
- Cel: rozwijanie komunikacji niewerbalnej, ruchu i rytmu.
Twórcze tempo indywidualne — Mini-kącik swobodny (ok. 10 min)
- Pozwól dzieciom wrócić na stację, którą najbardziej polubiły, by jeszcze raz doświadczyć materiałów lub dokończyć swoje talerzyki.
- Opiekun dokumentuje krótką reakcję (uśmiech, wskazanie, słowo) i chwali: „Świetnie zrobiłeś uśmiech!”.
3. Zakończenie i podsumowanie (ok. 5 minut)
- Zbierz dzieci w kręgu. Pokaż jeszcze raz wszystkie emotikony. Poproś każde dziecko (po kolei, z pomocą dorosłego) by pokazało buzię, którą ma dziś (może wskazać kartę lub zrobić gest).
- Zaśpiewaj piosenkę pożegnalną z prostym refrenem i prostymi ruchami: „Do widzenia buźki, machamy dziś…”.
- Pożegnanie indywidualne: przytulenie/klasknięcie i słowa: „Dziękujemy za zabawę, do jutra!”.